Diabetes type 2 verhoogt het risico op mortaliteit als gevolg van morbiditeit dat naast klassieke complicaties ook kan komen door het krijgen van niet-klassieke comorbiditeiten. Uit recente resultaten van de op de bevolking gebaseerde Maastricht Studie blijkt inderdaad een hogere ziektelast, niet alleen in type 2 diabetes, maar ook al in prediabetes, wat in belangrijke mate wordt veroorzaakt door de aanwezigheid van comorbiditeiten. Het onderzoek werd op 2 oktober 2018 gepresenteerd op het EASD congres.
Diabetes type 2 geeft een verhoogd risico op mortaliteit als gevolg van morbiditeit en dat wordt niet alleen bepaald door het krijgen van klassieke complicaties (zoals bijvoorbeeld hart- en vaatziekte en diabetische nefropathie), maar ook door het krijgen van niet-klassieke comorbiditeiten (zoals bijvoorbeeld depressie). Dit patroon van mortaliteit wordt, door eerdere studies, gelinked aan hyperglycemie en is, hoewel minder sterk, ook aanwezig in de prediabetische range. Echter, hoe vaak deze comorbiditeiten voorkomen in individuen met (pre)diabetes is niet eerder uitgebreid onderzocht en vergeleken met individuen zonder (pre)diabetes in een studie gebaseerd op de bevolking.
In de op de bevolking gebaseerde De Maastricht Studie, werd in 3410 volwassen deelnemers, de ziektelast in individuen met (pre)diabetes, gedefinieerd als de aanwezigheid van comorbiditeiten, klassieke complicaties, en bekende cardiometabole risicofactoren, vergeleken met die in individuen zonder (pre)diabetes. Door middel van uitgebreide fenotypering werden 15 comorbiditeiten, 6 klassieke complicaties en 10 cardiometabole risicofactoren gedefinieerd en de aanwezigheid daarvan werd opgeteld in somscores voor elke categorie en in een totale ziektelast score.
Het onderzoek toonde inderdaad een hogere ziektelast in diabetes type 2 en prediabetes gedefinieerd als de aanwezigheid van comorbiditeiten in aanvulling op klassieke complicaties en bekende cardiometabole risicofactoren. Er werd gevonden dat 49% van de individuen met diabetes type 2 drie of meer comorbiditeiten hadden in vergelijking tot 20% van de individuen zonder (pre)diabetes. Daarnaast had 61% van de individuen met diabetes type 2 een totale ziektelast score van acht of meer in vergelijking tot 21% van de individuen zonder (pre)diabetes. In individuen met prediabetes lag de toegenomen comorbiditeiten en ziektelast score op een derde tot de helft van die in individuen met diabetes type 2. Daarmee benadrukken deze bevindingen het belang van de bewustwording van zorgprofessionals dat er een relatie is tussen (pre)diabetes en niet-klassieke comorbiditeiten; de noodzaak tot verder onderzoek naar de mogelijke oorzakelijke rol van hyperglycemie in het voorkomen van comorbiditeiten, en naar interventies die onderzoeken of het verminderen van de hyperglycemie ook leidt tot verminderd voorkomen van comorbiditeiten en ziektelast.
