Er is al veel onderzoek gedaan naar GLP-1 receptor agonisten, maar er is ook nog veel aanvullend onderzoek nodig om de effecten op het lichaam preciezer te begrijpen. Tijdens de sessie ‘GLP-1 receptor agonism: putative mechanisms of benefit’ werden, onder andere, een paar interessante onderzoeken naar de effecten van GLP-1 receptor agonisten gepresenteerd.
In eerder mechanistisch onderzoek is al aangetoond dat na tien dagen behandeling met liraglutide de reactie van een aantal hersengebieden bij het zien van voedselplaatjes verbeterde. Dit zou samengaan met minder trek in eten/voedselinname en speelt mogelijk een rol in het gewichtsverlies door de behandeling met een GLP-1. Lotje van Ruiten liet nu zien dat patiënten die kenmerken hebben van emotioneel eetgedrag, minder GLP-1 geïnduceerde veranderingen in hun hersenreacties op voedselplaatjes lieten zien. Dit onderzoek bij een kleine groep patiënten suggereert dat het interessant zou zijn om invloed van emotioneel eten op gewichtsverlies in grote klinische trials te onderzoeken.
Meer galblaasproblemen bij GLP-1?
Behandeling met GLP-1 receptor agonisten is geassocieerd met een verhoogd risico op galblaasproblemen. Eerder onderzoek heeft laten zien dat deze problemen waarschijnlijk een gevolg zijn van een veranderde motiliteit van de galblaas. Henriette Nerild Holst en collega’s onderzochten of veranderingen, en een aantal betrokken hormonen, hierbij een rol zouden kunnen spelen. Ze vonden dat liraglutide een stijging veroorzaakte van postprandiale plasma CCK-concentraties en een daling van plasma FGF19 en GLP-2-concentraties. Deze veranderingen zouden een rol kunnen spelen bij de vertraagde galblaasvulling bij personen met obesitas die worden behandeld met GLP-1 receptor agonisten.
GLP-1 en het hart
De cardiale effecten van GLP-1 bij patiënten met diabetes zijn nog niet goed verklaard. Omdat diastolische hartfunctie geassocieerd is met klinische uitkomsten, zouden GLP-1 receptor agonisten een positief effect kunnen hebben op de diastolische hartfunctie. Annemie Bojer liet zien dat bij patiënten met diabetes en verminderde diastolische hartfunctie, behandeling met liraglutide gedurende achttien weken geen verbetering gaf van diastolische hartfunctie. Het lijkt erop dat diastolische hartfunctie het cardioprotectieve effect van liraglutide niet verklaart.
Heeft GLP-1 een anti-inflammatoir effect?
Het effect van GLP-1 receptor agonisten op inflammatie is onvoldoende bekend. Ofri Mosenson liet een aantal aanvullende analyses zien van een paar grote klinische trials. Semaglutide verlaagde hs-CRP vergeleken met comparators in patiënten met diabetes. Statistisch leek een deel van dit effect onafhankelijk van veranderingen in HbA1c en gewicht. Er is dus mogelijk een anti-inflammatoir effect van semaglutide. Het is interessant om deze effecten in nieuw onderzoek verder te bestuderen.
