Tirzepatide, een van de nieuwste glucoseverlagende medicamenten voor de behandeling van type 2 diabetes, is een GIP én GLP-receptoragonist ineen, waarbij de glucoseregulatie via twee incretines tegelijkertijd beïnvloed wordt. In de afgelopen maanden heeft tirzepatide vanwege de indrukwekkende resultaten in grote trials (i.e. de zogenoemde SURPASS-studies) veel aandacht gekregen. Ook donderdag tijdens de EASD Annual Meeting stond tirzepatide volop in de schijnwerpers, met presentaties van de nieuwste resultaten van de gerandomiseerde SURPASS-4 en SURPASS-5-studies. Hieronder vindt u de belangrijkste bevindingen.
Methoden
In de SURPASS-4-trial werd de effectiviteit en veiligheid van (verschillende doses) tirzepatide vergeleken met insuline glargine (treat-to-target titratie) bij patiënten met type 2 diabetes, een verhoogd cardiovasculair risico en een inadequate glucoseregulatie. De gemiddelde leeftijd was 64 jaar, de diabetesduur 11.8 jaar en het gemiddelde HbA1c 69 mmol/mol (8,5%). Alle patiënten gebruikten reeds een tot drie orale glucoseverlagende medicamenten (metformine, SU-derivaten en/of SGLT2-remmers). De follow-up duur was twee jaar. De primaire uitkomstmaat was de verandering in HbA1c. Tevens werd gekeken naar gewichtsverandering en cardiovasculaire uitkomstmaten.
In de gerandomiseerde SURPASS-5-trial werd gekeken naar de effectiviteit en veiligheid van tirzepatide t.o.v. placebo bij 475 patiënten met type 2 diabetes die reeds insuline glargine, al dan niet gecombineerd met metformine, gebruikten. De gemiddelde leeftijd was 60.6 jaar en het gemiddelde HbA1c 67 mmol/mol (8,3%). De primaire uitkomstmaat was de verandering in HbA1c na veertig weken, tevens werd gekeken naar de verandering in gewicht en bijwerkingen.
Resultaten
Na een jaar was tirzepatide in de SURPASS-4 superieur ten opzichte van insuline glargine op het gebied van HbA1c daling (-28.2 mmol/mol bij 15 mg, -26.6 mmol/mol bij 10 mg en -24.5 mmol/mol bij 5 mg tirzepatide versus -15.7 mmol/mol voor glargine). Het effect op het HbA1c hield bij tirzepatide stand na twee jaar follow-up. In de tirzepatide-groep was de gewichtsverandering -13.5 kg (15 mg) versus +1.9 kg in de glargine-groep (p<0.001). Ook dit effect persisteerde na twee jaar. In de tirzepatide-groep hadden patiënten vaker klachten van misselijkheid, diarree en braken t.o.v. de glargine-groep. Tot slot was tirzepatide na twee jaar non-inferieur t.o.v. glargine betreffende de incidentie van majeure cardiovasculaire events (MACE) met een HR van 0.74 (0.5-1.1, p=0.12 voor tirzepatide).
In de SURPASS-5-trial was de HbA1c-daling in de tirzepatide-groepen groter dan in de placebogroep: -18.1 mmol/mol bij 15 mg, -18.1 mmol/mol bij 10 mg en -14.2 mmol/mol bij 5 mg tirzepatide versus -10.2 mmol/mol in de placebogroep, p<0.001. Diarree, misselijkheid en braken werden vaker gerapporteerd in de tirzepatide-groep (respectievelijk 12-21%, 13-18% en 7-13% afhankelijk van de dosis) dan in de placebogroep (respectievelijk 10%, 3%, en 3% , p<0.001). Er was geen verschil in frequentie van hypoglykemie tussen de groepen.
Conclusie en relevantie voor de dagelijkse praktijk
De onderzoekers concluderen dat tirzepatide bij patiënten met een hoog cardiovasculair risico die al langere tijd type 2 diabetes hebben, leidt tot een klinisch belangrijke verbetering van de glucoseregulatie en gewicht ten opzichte van insuline glargine. Bovendien lijkt tirzepatide een gunstig effect te hebben op cardiovasculaire uitkomstmaten. Daarnaast leidt tirzepatide bij patiënten met type 2 diabetes die reeds insuline gebruiken ten opzichte van een placebo tot een verbetering van de glucoseregulatie en een minder grote insulinebehoefte, zonder een verhoogd risico op hypoglykemie.
De resultaten van tirzepatide zijn veelbelovend en zeer relevant voor de klinische praktijk. Toch is voorzichtigheid ten aanzien van tirzepatide geboden. Hoewel de hoeveelheid gastro-intestinale bijwerkingen ten gevolge van tirzepatide enigszins overeenkomen met de gerapporteerde hoeveelheid bijwerkingen van GLP-1 analogen in veel andere studies, lijkt tirzepatide (zoals ook gezien in de SURPASS-3-studie) wel gepaard te gaan met meer en heftigere gastro-intestinale bijwerkingen. De SURPASS-4-studie is de eerste studie waarbij er een follow-up duur van twee jaar is aangehouden. Alhoewel de eerste resultaten doen vermoeden dat tirzepatide ook op lange termijn veilig is, moeten er meer gegevens komen over de langetermijneffecten en de duurzaamheid van de HbA1c-daling en gewichtsreductie.
