De mate waarin mensen stress ondervinden van diabetes type 2 verschilt per etniciteit. Onderzoekers van het Maastricht UMC+ en het Erasmus MC pleiten daarom voor meer aandacht voor de gevolgen van diabetes type 2 bij bepaalde bevolkingsgroepen, met name bij patiënten met een migrantenachtergrond. Zij berichten hierover in het wetenschappelijke tijdschrift Diabetes Care.
Wat is diabetes distress?
Epidemioloog dr. Miranda Schram van het Maastricht UMC+ en internist Behiye Özcan van het Erasmus MC deden onderzoek naar de last die diabetespatiënten ervaren, de zogenoemde diabetes-specifieke distress (afgekort DD): stress, zorgen en frustraties die gerelateerd zijn aan het leven met diabetes type 2. Özcan: “De psychosociale kant van het leven met diabetes kreeg in het verleden minder aandacht. Het gaat vaak om verborgen, onaangename emotionele lasten en zorgen die een diabetespatiënt ervaart.” Schram vult aan: “Diabetes distress is ook niet te vergelijken met depressie. Het heeft andere oorzaken dan depressie en kent een ander beloop. Daarnaast komt DD meer voor bij diabetespatiënten dan depressie, met cijfers die variëren van 18% tot 63%.”
Etnische groepen
In de studie is het voorkomen van DD onderzocht bij meerdere etnische minderheidsgroepen in Nederland. Verder is onderzocht of de relatie tussen etniciteit en DD verklaard kan worden door metabole factoren, leefstijl, cardiovasculaire risicofactoren en de aanwezigheid van diabetescomplicaties. De patiëntenpopulatie is ingedeeld in zeven etnische groepen: Kaukasisch (blanke Europeanen), Aziatisch, Marokkaans, Afrikaans, Latijns Amerikaans, Turks en Surinaams-Hindoestaans. De patiënten met een migrantenachtergrond bleken meer last van DD te hebben, variërend van 9,6 % tot 31,7 %, dan de Kaukasiërs (5,8 %).
Meer aandacht
Özcan: “Zelfs na het corrigeren voor diverse factoren zoals leeftijd, geslacht, medicatiegebruik en de aanwezigheid van complicaties was de diabetes distress hoger dan in de Kaukasische groep. Er bestaat dus een belangrijke associatie tussen etniciteit en diabetes distress, onafhankelijk van allerlei factoren.” De onderzoekers pleiten dan ook voor een groter besef dat DD in bepaalde patiëntengroepen ernstiger kan zijn en dat de behandeling hierop gericht moet zijn. Uit diverse onderzoeken is bekend dat het verlagen van DD het welzijn van patiënten verbetert. Dit kan eventueel ook de gezondheidsuitkomsten verbeteren. Özcan: “Het advies aan behandelaars is om hier aandacht aan te besteden en de patiënten hiervoor ook te screenen. Dan kun je er ook concreet iets aan doen. De behandelaar zou bijvoorbeeld kunnen doorverwijzen naar een medisch psycholoog. Die psycholoog kan dan vervolgens tools inzetten zoals cognitieve gedragstherapie, self management support en e-health-toepassingen om de stress te verlagen.”
Parelsnoer
De diabetes-specifieke stress werd gemeten met een gevalideerde vragenlijst. 4191 patiënten met diabetes mellitus type 2 deden mee aan het onderzoek. Nog niet eerder is DD bij een dergelijk grote groep van verschillende etnische afkomst in Europa onderzocht. Deze gegevens zijn door de Nederlandse academische ziekenhuizen verzameld in het kader van het Parelsnoer-initiatief.
Klik hier voor het wetenschappelijke artikel wat gepubliceerd is in Diabetes Care.
Bron: Persbericht MUMC, 18 september (klik hier voor het originele bericht)
