Wat is het effect van SGLT2-remmer dapagliflozine op cardio-renale risicofactoren bij type 2 diabetespatiënten met verhoogde albuminurie, die bij aanvang al dan niet behandeld werden met een RAAS-remmer? Dat is onderzocht in een post-hoc analyse van 13 placebogecontroleerde studies.
RAAS-remmers zijn de meest effectieve behandeling voor diabetische nefropathie. Toch blijft er een significant risico bestaan voor de nieren, waarschijnlijk door andere mechanismen die nierziekte veroorzaken en die geen verband houden met RAAS. SGLT2-remmers verminderen albuminurie en kunnen RAAS-remmers aanvullen door hun nierbeschermende effect.
Studieopzet
In een post-hoc analyse zijn de effecten van dapagliflozine 10 mg/dag gedurende 12 tot 24 weken geëvalueerd. Patiënten hadden een albumine/kreatinine ratio (UACR) ≥30 mg/g bij aanvang. Zij werden verdeeld in twee subgroepen op basis van behandeling met en zonder RAAS-remmer bij aanvang.
Patiënten die bij aanvang geen RAAS-remmer gebruikten (n = 302) waren jonger dan patiënten die dat wel deden (n = 957), hadden een kortere diabetesduur (7 vs. 12 jaar), een hogere geschatte eGFR en een lagere UACR, serum urinezuur (sUA), lichaamsgewicht en systolische bloeddruk. Placebo-gecorrigeerde behandelingseffecten van dapagliflozine op UACR, eGFR, HbA1c en hematocriet gedurende 24 weken waren vergelijkbaar tussen de twee groepen. Patiënten die bij aanvang geen RAAS-remmer gebruikten vielen meer af en ook de concentratie van urinezuur in serum (sUA) daalde meer.
Conclusie
Geconcludeerd kan worden dan behandeling met dapagliflozine gedurende 24 weken vergelijkbare klinisch relevante verbeteringen in metabole en hemodynamische parameters biedt, en vergelijkbare reducties in UACR bij patiënten met type 2 diabetes met verhoogde albuminurie. Dit is onafhankelijk van behandeling met een RAAS-remmer bij aanvang.
Link naar origineel artikel:Â https://dom-pubs.onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/dom.13923
