De CompoSIT trial-R is een fase 3, multicenter, gerandomiseerde, dubbelblinde, gecontroleerde klinische studie met parallelle groepen. Veiligheid en effectiviteit van het toevoegen van sitagliptine werden vergeleken met dapaglifozine bij type 2 diabetespatiënten met een milde nierfunctie verslechtering en onvoldoende glykemische controle met voedings-en bewegingsadviezen en metformine.
Milde nierfunctievermindering (eGFR tussen 60 en 90 ml/min/1.73) komt voor bij 40 % van de volwassen diabetes 2 patiënten (in de VS). De nierfunctie dient mee beoordeeld te worden als aanvullende therapie op metformine bij onvoldoende HbA1c controle wordt overwogen c.q. gekozen.
Sitagliptine is een DDP-4 remmer en kan worden toegevoegd aan metformine. Dapaglifozine is een SGLT-2 remmer en kan ook aan metformine worden toegevoegd.
Er zijn momenteel weinig gegevens over hoe de veiligheid en verdraagzaamheid van SGLT-2 remmers zich verhouden tot andere bloedglucose verlagende middelen bij patiënten met een milde nierfunctiestoornis.
CompoSIT-R is de eerste prospectieve studie die effectiviteit en veiligheid van een DPP-4 remmer en een SGLT-2 remmer vergelijkt bij patiënten met type 2 diabetes en een milde nierfunctiestoornis.
Het doel van de CompoSIT-R was het effect van sitagliptine + metformine te vergelijken met dapaglifozine + metformine bij volwassen diabetes type 2 patiënten met een milde nierfunctiestoornis die onvoldoende goed geregeld zijn met voedings-en bewegingsadviezen en metformine. De opzet van de studie is in het begin al beschreven.
614 patiënten van 25 jaar of ouder met diabetes type 2 en een GFR tussen 60 en 90 ml/min/1.73 werden 1 op 1 gerandomiseerd voor sitagliptine of dapaglifozine. Patiënten op metformine monotherapie (1500 mg of meer per dag) met gedurende 8 of meer weken een HbA1c van 7,0=53 mmol/mol – 9,5 %=80 mmol/mol kregen na een placebo run-in periode ofwel 100 mg sitagliptine 1 dd (n=307) of dapaglifozine 5 mg 1 dd, zo nodig op te titreren tot 10 mg dd (n=307). Alle patiënten bleven metformine gebruiken.
Het doel een HbA1c van minder dan 7 %=53 mmol/mol werd na 24 weken bereikt bij 43 % in de sitagliptine groep en bij 27 % in de dapaglifozine groep. De behandeling werd in beide groepen goed verdragen en er waren minder medicijn-gerelateerde bijwerkingen sitagliptine groep dan in de dapaglifozine groep, maar in totaal waren de bijwerkingen in beide groepen verder gelijk.
CompoSIT-N trial Sitagliptine met insulineÂ
In een 30 weken durend dubbelblind onderzoek met 746 deelnemers (gemiddelde HbA1,c 73 mmol/mol; ziekteduur 10,6 jaar) werden de veiligheid en effectiviteit van het beginnen van insuline (glargine) onderzocht bij type 2 diabetes patiënten die onvoldoende goed geregeld waren met metformin (≥ 1500 mg dd.)in combinatie met een DDP-4 remmer en/of een sulfonylureumderivaat. Zij die al metformine en sitagliptine (100 mg/dag) gebruikten gingen direct het onderzoek in, alle anderen werden overgezet op metformine + sitagliptine en gestabiliseerd tijdens een inloopperiode. Deelnemers werden gerandomiseerd om sitagliptine voort te zetten of te stoppen met dan een gematchte placebo erbij. Beide groepen startten met insuline glargine, die werd getitreerd op de nuchtere glucose. Na 30 weken bleek het voortzetten van sitagliptine superieur in het verlagen van het HbA1,c ten opzichte van het staken ervan. Patiënten die doorgingen met sitagliptine hadden minder gedocumenteerde symptomatische hypo’s (glucose ≤ 3,9 mmol/l) en een lagere dagelijkse insulinedosering vergeleken met patiënten die stopten met sitagliptine. Bijwerkingen en verandering van lichaamsgewicht waren gelijk in beide groepen.
Conclusie: bij het starten van insuline resulteert het continueren van sitagliptine in een beter glycemische effectiviteit en minder symptomatische hypo’s.
